‘Nu zijn de rapen gaar!’ Wat een lachwekkend oubollige spreuk eigenlijk. Maar hij had wel gelijk, die commentator.

Van de week keken we voetbal. Duitse halve bekerfinale, Bayern München tegen Eintracht Frankfurt. Doet er ook niet toe eigenlijk, al was het Cambuur tegen de Graafschap. Na lange tijd in de spaarstand en teren op herhalingen heb je als kijker weer es behoefte aan een vers potje. Lekker meeleven, beetje schelden en ‘wooooowwww!’ roepen bij een mooie actie. Misschien was Cambuur – Graafschap wat dat betreft niet zo’n handig voorbeeld. We zullen het nooit weten. Komend eredivisieseizoen in elk geval nog niet 😉 Dit terzijde.

Goed, er zat dus geen publiek in het stadion en wellicht daardoor heerste er een zichtbaar relaxte sfeer. Ik proefde een vriendschappelijk trainingspotje, alsof er straks in elkaars shampoofles gepist zou worden en daarna nog ff de kroeg in. De scheids lachte elke overtreding weg en de spelers huppelden vrolijk rond, een enkel smerig vergrijp daargelaten. Kimmig (Bayern) liep een bloedend oor op, maar ach, pleister erop en weer door. No big deal. Het was trouwens 1-0 voor Bayern.

Dit liefdevolle samenspel sloeg om na de 69e minuut toen Frankfurt de stand op 1-1 bracht. Spannend! Bayern maakte 2-1. Het kijkplezier werd groter, de sfeer grimmiger. Sterker nog, in blessuretijd werd Thiago (Bayern) door een opponent tegen de reclameborden gesmeten, er ontstond een heus opstootje. En de commentator van dienst toonde zich een meesterlijk observator. ‘Nu zijn de rapen gaar!’ Briljant. We hadden tenslotte bijna anderhalf uur naar halfgare rapen zitten kijken.

Kan haast niet wachten tot elk weekend de rapen weer ouderwets gaar zijn!