Als moeders monoloog met die zin aanving, was er stront aan de knikker.
….want ik moest inderdaad opschieten wilde ik niet weer te laat op school komen….of er lag inderdaad nog een bak huiswerk te wachten…of ik was inderdaad bezig teveel hagelslag op mijn bammetje te strooien…
Kortom, als moeder zich nergens mee wilde bemoeien, deed ze dat juist wel en had ze gewoon gelijk.
Afgelopen weekend wilde ik me ineens niet bemoeien met het feit dat mijn 16 jarige stiefzoon (Topgozer! Als je dochter daarmee thuiskomt, mag je je opvoeding als geslaagd beschouwen, maar dat nu even terzijde) zijn biertjes wel erg soepel en geroutineerd wegtikte. Laat ik het zo zeggen, ik kon hem niet bijhouden, en dat met drie decennia voorsprong..
Oké, er was iemand jarig, we gingen barbecuen, de zon scheen, zo vaak zien we elkaar niet… Redenen te over om wat coulance in acht te nemen, maar daar zullen lever en hersenstelsel van een 16 jarige weinig boodschap aan hebben. Dus toch maar es aansnijden bij papa, op zondagochtend: ‘Zeg, ik wil me n….’ Ik word onderbroken door gestommel vanaf de trap, het is stiefzoonlief. ‘Zeg pap, dat doe ik dus niet weer hè, ik heb me toch een koppijn!’ Papa lacht even en wendt zich tot mij: ‘Wat wou je zeggen schat?’ ‘Oh, niks.’
Zie je nou, je hoeft je nergens mee te bemoeien om gelijk te krijgen.