Het zal niet bij alle stellen de top 5 van meest romantische activiteiten halen, het is mijn absolute koploper. Samen voetbal kijken. Zelf kijk ik als vrouw (‘Onana is wel een mooie man zeg!’ , ‘Wat heeft die scheids z’n haar leuk zitten’ en ‘Ryan Gravenberch zou ik wel als schoonzoon willen, als ik een dochter had. Of een zoon.’)

Is manlief niet gevoelig voor, die verandert, zoals velen, in een primitief monster met een bedenkelijk gebrek aan nuance. Dat verschil in beleving vind ik dus bloedsexy.

Niet verrassend, maar meestal is de scheidsrechter de klos. In mijn ogen een neutrale activiteitenbegeleider, in die van mijn vriendje op z’n minst een ‘nichterige thuisfluiter’ of een ‘blinde flikker die z’n moeder maar moet gaan n…’ Goed, oorstrelend is het zelden. Heel af en toe wel.

Zoals die legendarische scheldkanonnade richting Turpin, de Franse arbiter die in 2019 het Champions League avontuur van Ajax zo jammerlijk om zeep hielp. Middels enkele ‘discutabele beslissingen’ (mijn woorden). Vriendlief brieste dat ‘die kuthomo een stokbrood in z’n reet moest steken.’ Fransman, stokbrood, u begrijpt ‘t. Toch nog ff gelachen die avond. Ik wel althans.

De beste stuurlui slaan overigens ook wel eens de plank mis. Laatst tijdens Wolverhampton – Chelsea (club uit Londen, zoals u weet) werd laatstgenoemde kennelijk onvergeeflijk onrecht aangedaan. Volgens de man des huizes moest de scheids van dienst maar even ‘met z’n hoofd tegen de Big Ben aan lopen.’ Ging mij dus veel te ver, heb ik ‘m duidelijk gemaakt ook: ‘De Big Ben staat in Londen, weet je hoe lang dat lopen is?’ ’s Mans weerwoord: ‘Hij kan vast wel met de spelersbus van Chelsea mee rijden.’ Overal antwoord op, zoooo sexy.