Aneka kijkt me via de spiegel doordringend aan. Het bedremmelde gezicht onder dat van de kapster is van mij. Bedremmeld ja. Een idioot, in onbruik geraakt woord, maar mij past even niks anders.

Voordat ik plaats nam had ik haar al gewaarschuwd. Dat er sinds de laatste keer dat wij elkaar zagen, iets grandioos mis was gegaan tussen mij en de elektrische krultang. Die ik overigens op haar verzoek had aangeschaft. Dat dan weer wel. In elk geval, laatstgenoemde (die krultang) was zodanig verstrikt geraakt in mijn volle haardos dat uiteindelijk alleen de keukenschaar soelaas bood.

Hoewel, soelaas? Hoofdschuddend houdt Aneka de getroffen pluk tussen haar vingers. ‘Dat ies lelijk voor mooi mevrouw’, fluistert ze streng. Een bestraffing verpakken in een compliment, zij kan dat.

‘Jij moet andere keer gewoon rustig blijven’, zucht ze al iets minder streng, terwijl ze troostend m’n schouders wat masseert. Daar heeft ze een dijk van een punt. Mijn talrijke fitties met apparaten grossieren namelijk in hartstochtelijke vloekpartijen en, ja echt, opgestoken middelvingers. Tegen het apparaat in kwestie. Dolkomisch, als het over iemand anders zou gaan.

De gebakken peren zijn doorgaans voor mezelf. Maar deze keer ook voor Aneka, die altijd zo liefdevol met mij en mijn kapsel omspringt. Aangezien ik haar nauwelijks onder ogen durfde te komen, had ik natuurlijk best naar een andere ‘hair professional’ kunnen gaan. Deze buurt wemelt tenslotte van de broodknippers/witwas salons, dus ja. Maar nee, dat voelt als hoogverraad. Toe zeg, als SC Heerenveen een poosje slecht speelt ():) word ik toch niet ineens supporter van FC Groningen ofzo? Goeie vergelijking? Niet echt hè… Nou ja, ik ben gewoon een trouwe hond, dat wou ik even duidelijk maken.

Nog steeds licht zuchtend gaat Aneka haar ervaren gang om weer een ‘mooi mevrouw’ van mij te maken. Geduldig demonstreert ze nogmaals hoe je functioneel een elektrische krultang hanteert, ‘jij moet altijd rustig blijven.’ Na enkele drupjes Archan olie voor in de puntjes sluit ze haar behandeling af met het immer vleiende ‘mooi haar voor mooi mevrouw.’ Iemand als Aneka verdient een trouwe hond.