‘Vertel es, hoe is ’t gegaan?’
- Nou, ik voel me eindelijk een normaal mens.’
‘Je bedoelt…’
- I did it!
‘Niet? Zit je op facebook?’
- Yes ma’am!
‘Chapeau! Wat een doorbraak!’
- Ja, goed hè?
‘Wat heet. Ik weet nog hoe je hier binnenstapte, met al je vooroordelen.’
- Pfff, hou op zeg.
‘Je noemde facebook een digitaal opvanghuis voor mensen die zich vervelen, die andere mensen die zich vervelen, vervelen met kinderkiekjes en hondenfilmpjes.’
- Jazeker, mijn woorden.
‘Een platform voor schreeuwerds met meninkjes vol taalfouten.’
- Correct.
‘En mensen die hun partner feliciteren…’
- Fuck, wat erg…
‘Chicks met opgespoten lippen die delen hoeveel squats ze vandaag hebben gedaan in hun roze glitterlegging.’
- Alsjeblieft, stop ff…
‘Al die duimpjes onder een foto van een bordje nasi.’
- HOU OP MET ME!
‘Nee echt, respect dat je die vooroordelen opzij hebt gezet!’
- Nou, ik weet niet of..
‘Oh, ik weet het wel, de behandeling is geslaagd. Je hoort nu bij de normale mensen. Gefeliciteerd!’
- Ja, maar…
‘Geen gemaar nu, je bent er klaar voor. Vanaf hier neemt facebook het over. Ik wens je heel veel geluk. En gelike natuurlijk!’
- HELP !!!!
