‘Vertel es, hoe is ’t gegaan?’

  • Nou, ik voel me eindelijk een normaal mens.’

‘Je bedoelt…’

  • I did it!

‘Niet? Zit je op facebook?’

  • Yes ma’am!

‘Chapeau! Wat een doorbraak!’

  • Ja, goed hè?

‘Wat heet. Ik weet nog hoe je hier binnenstapte, met al je vooroordelen.’

  • Pfff, hou op zeg.

‘Je noemde facebook een digitaal opvanghuis voor mensen die zich vervelen, die andere mensen die zich vervelen, vervelen met kinderkiekjes en hondenfilmpjes.’

  • Jazeker, mijn woorden.

‘Een platform voor schreeuwerds met meninkjes vol taalfouten.’

  • Correct.

‘En mensen die hun partner feliciteren…’

  • Fuck, wat erg…

‘Chicks met opgespoten lippen die delen hoeveel squats ze vandaag hebben gedaan in hun roze glitterlegging.’

  • Alsjeblieft, stop ff…

‘Al die duimpjes onder een foto van een bordje nasi.’

  • HOU OP MET ME!

‘Nee echt, respect dat je die vooroordelen opzij hebt gezet!’

  • Nou, ik weet niet of..

‘Oh, ik weet het wel, de behandeling is geslaagd. Je hoort nu bij de normale mensen. Gefeliciteerd!’

  • Ja, maar…

‘Geen gemaar nu, je bent er klaar voor. Vanaf hier neemt facebook het over. Ik wens je heel veel geluk. En gelike natuurlijk!’

  • HELP !!!!

Meer blog items