Ach, ik wil het helemaal niet meer over die Champions League finale van gisteren hebben joh. Ik heb toch maar één echte held en die zat op de bank. Juist, Hakim Ziyech. U weet toch, de man van de buitenaards mooie passes en hartverwarmende doelpunten. Als ie de kans krijgt tenminste…

Ik doe niet aan heldenverering en ook Ziyech is maar een voetballer. Dat is z’n werk. Wat hem, in mijn ogen, specialer maakt dan andere giganten als Frenkie, Matthijs of, zo je wilt, Lionel Messi is zijn inspirerende uitstraling. Rust, focus, vertrouwen en overtuigd blijven van jezelf.

Tijdens mijn opleiding tot yogadocent hadden mijn jaargenoten vaak beeltenissen van spirituele leiders naast hun meditatiekussentje liggen. Denk aan Sri Vasudeva, Baba Gita of de bekende knuffelgoeroe Moeder Amma. Begreep ik nooit wat van. Lag aan mij. Iets met vooroordelen.

Nu, een decennium later, valt het kwartje. Ik mediteer in een Ziyech 22 shirtje. Mag je wat van vinden, zou ik ook doen. Maar het geeft mij de Ziyech energie die ik zo bewoner. Rust, focus, vertrouwen, overtuigd blijven van jezelf.

Kortom, mijn Ziyech adoratie is gewoon spiritueel. Mocht ik mijn held onverwacht tegen het lijf lopen, dan hoef ik alleen maar een knuffel. Daar kan geen Moeder Amma tegenop.