‘Zou je niet es wat vaker omhoog kijken?’, oppert vriendlief ineens vanuit bankzit. Merkwaardig spelletje vind ik dat altijd. Een vraag stellen terwijl je eigenlijk iets wilt zeggen. Voor de goede orde speel ik het mee: ‘Hoezo?’
Het komt er op neer dat meneer de leidinggevende (eerlijk is eerlijk, hij maakt lange, vermoeiende dagen als chef in een werkplaats) tijdens zijn terloopse spionages langs het plafond stuit op spinnenwebjes en daar blijkbaar iets van vindt. Sterker, ik moest maar eens een plumeau aanschaffen. ‘Je hebt ze in mooie, felle kleurtjes, echt wat voor jou!’
Schei toch uit, ik heb jaren als thuishulp gewerkt en werkelijk elk huishouden had zo’n statische suikerspin in de kelderkast. Deed ik niks mee. Het enige wat je ermee kunt is problemen verplaatsen. Spinrag van plafond naar plumeau en vervolgens eigenvingerig alle restjes uit dat kreng weg pulken. Waanzin.
Thuis sla ik gewoon een natte doek tegen loshangende spinnenrestjes. Mocht het me al storen. Dat is overigens zelden het geval. Vriendlief noemt dat ‘kop in het zand steken.’ Beetje overdreven, lijkt me. Lieden die tijdens de eerste lockdown koste wat het kost naar de Costa Brava trokken (‘dat doen we elk jaar, dus…’), die staken letterlijk hun kop in het zand. Wat restjes spinnenweb negeren vind ik persoonlijk iets minder kwalijk dan het negeren van andermans gezondheid. Tja, wij die het ruim zien zullen wel nooit chef werkplaats worden.
Teneinde de chef te laten stoppen met pruttelen, neem ik uiteindelijk toch een natte lap en een keukentrapje ter hand om het onheil weg te meppen. In wezen best een geinig klusje.
Totdat ik boven in de badkamer ineens oog in oog sta met een klein, zwart, meerpotig mormel. Boven de wastafel zit ie en niks in zijn houding wijst op aanstalten te vertrekken. Trouwens, zei ik dat ie klein was? Dat neem ik terug. Van dichtbij is het een reus, die me aankijkt met een cynische lach om z’n lippen. Trouwens, volgens mij steekt ie z’n middelvinger op.
Weet je, ’t is wel mooi geweest. Ik smijt de poetslap in de wasmand en steek lekker m’n kop in het zand. Bekijk ’t maar.