Zeker drie keer per week wandel ik langs een raam waar ‘Puck Lou Mees is geboren.’ Geen idee hoe oud ze is (dat ‘ze’ weet ik overigens niet zeker, is ook van ondergeschikt belang), geboren blijft ze zeker. Bovenal is ze gezegend met een prachtige namenvibe. Ik ken Puck Lou Mees niet, maar ze maakt me elke keer weer blij.

Dat kan je zo hebben. Een poosje geleden kwam in mijn familie een meisje ter wereld met de naam Simmer. Hoe zonnig kan de start van je leven zijn zeg! Simmer = zomer. In het Fries. Ik verwacht ook niet dat Simmer als puber in zwarte gewaden gaat rond somberen en een ‘doom metal’ fan wordt. Geloof ik gewoon niet. Vind ik meer iets voor een Vera. Of Liv.

Tuurlijk, smaken verschillen, moet zo blijven, maar persoonlijk ben ik er niet al te rouwig om dat de Cinderella’s, Rochelle’s en Priscilla’s wat uit het straatbeeld verdwijnen. Of ik vermijd bepaalde straten, kan ook.

Al mijn geveinsde ruimdenkendheid ten spijt….ik verwacht over twintig jaar niet direct een Cinderella de Vries als kunsthistorica aan tafel bij Emma en Tim (mooie talkshowhostnamen!). Puck, Lou en/of Mees daarentegen zie ik daar wel zitten. Cinderella zal m.i. eerder op haar achttiende bevallen van Djelaiza en in het meest gunstige geval is Ricardo de vader. Maar het kan ook Wesley zijn, die ‘m gesmeerd is in z’n glimmende Mercedes met blauwe koplampen. Met een pitbull op de achterbank.

Goed, zo kan ie wel weer. Kan sowieso beter m’n mond houden, want zelf kom ik voornaamtechnisch niet bepaald als meest intellectuele, praktische en zeker niet meest frivole uit de strijd. Hou op, schei uit: ‘Onder welke koe hebben ze jou vandaan getrokken?’ Of nog schertsender: ‘Je valt best mee. Voor een Trien.’ Gelukkig ben ik te Fries om daar beledigd en boos om te worden. Welnee joh, in mijn hoofd is het altijd ‘simmer.’