‘Ik ben nooit ziek!’ Het is al decennia lang mijn mantra, mijn unique selling point, mijn streepje voor bij menig werkgever. Waar collega instructeurs bij bosjes ten prooi vielen aan talrijke epidemieën en blessuregolven, bleef ik tot nog toe fier overeind.

Een bewonderend ‘jij bent écht nooit ziek zeg!’ van een leidinggevende liet ik mij doorgaans quasi nonchalant/arrogant aanleunen. Mompelde ik iets in de geest van ‘Ach, ik ben nu eenmaal geen aansteller’, hetgeen je met gemak zou kunnen opvatten als foeilelijke trap na jegens minder fortuinlijke collega’s. Bitch ben ik hè… Net als Karma, ook zo’n bitch….

Goed, ik had mijzelf dus getrakteerd op een privé yoga retreat in Portugal. Deze decadente uitspatting had ik verdiend, vond ik zelf. Gewoon omdat ik blijkbaar zo goed voor mezelf zorg, dat ik nooit ziek ben. Mijn logica. Anyway, genieten zou ik! In alle rust, natuurlijk.

Om elkaar beter te leren kennen stelde de yoga prof/retreat leidster op de eerste avond een drankje en een hapje voor in het nabijgelegen Albufeira. Wellicht daarna nog een klein drankje. Of twee. Nou ja en dan weer rustig terug naar het appartement.

Allemaal gelukt, op zich. Al laat ik gemakshalve het verhaal tussen die laatste twee zinnen even weg. Een lang verhaal, met in de hoofdrol een rijke schakering aan alcoholica, muziek, dansen en dingen die we beter niet hadden kunnen doen (als ik polonaises en Jägerboms in één adem noem, hoef ik verder niks uit te leggen, lijkt me…).

Moet ik het nog over de dag erna hebben? Soms straft Karma onmiddellijk en openbaart ze zich als een genadeloos om zich heen meppende bitch. Volkomen terecht, met een duidelijke boodschap. Vroeg naar bed, morgen zou ze opgehoepeld zijn.

Op nog zo’n dag was ik niet voorbereid. Kende ik alleen van verhalen, van zieke collega’s. Bovendien was de ingezette malaise inmiddels aangevuld met keelpijn, hoestbuien en benen die echt helemaal nergens zin in hadden. Yoga prof kampte met soortgelijke mankementen en duwde me een zelftestje onder de neus. ‘Doe maar ff, je weet ’t nooit.’

Enkele minuten later weet ik ’t wel. The bitch is back. En ze blijft nog een poosje.