Kijk, hier hou ik dus niet zo van. De stamtafel in de sportschool is bezet, net wanneer ik aan mijn ochtend break toe ben. Er zitten nota bene bejaarden aan. Met koffie en koekjes. Vier stuks. Die bejaarden dan. Met bejaard bedoel ik ook echt 80 plus en dus genoeg vrije tijd. Nou ben ik iemand met verdomd weinig vastomlijnde plannen, maar mijn #metime momentje (met koffie, Sultanakoekjes en opgetrokken knietjes een paar spelletjes doen op m’n mobiel, aan die bewuste stamtafel) zie ik niet graag doorkruist. Toch ziet het er naar uit dat ik even geduld moet hebben, er is namelijk een hilaaarische conversatie gaande over de meegebrachte Oreo koekjes. De meningen zijn verdeeld. Want telt één zo’n dubbel exemplaar nou voor één of voor twee koekjes! Tja, daar kun je wel een poosje lawaai over maken natuurlijk…. Zucht, ik tap alvast een bakkie.

Na enkele decennia op de fitnessvloer ken ik mijn pappenheimers een beetje en een groot deel van die pappenheimers komt in eerste niet om te zweten, maar om te ‘connecten.’ Met (digitale) vrienden en andere followers. Iedereen kent de hippe chicks in kekke, volslagen onfunctionele pakjes met bijpassende billen en lippen die voor de spiegel in de kleedkamer een pruilend Instakiekje schieten en met kurkdroge oksels en onberispelijke make up weer richting scooter twerken. Kun je wat van vinden, maar ze maken in elk geval geen herrie.

De vitale oudjes doen dat dus wel. Vitaal ja. Zodra een bejaarde de drempel van de sportschool over is, mag je hem of haar vitaal noemen, vind ik. Bovendien doe je geen enkele andere doelgroep een plezier met dit bijvoeglijke naamwoord, dus alstublieft! Dit terzijde. Want afgezien van een plichtmatig robbertje slenteren op de loopmachine en 2 x 15 herhalingen zonder weerstand op de leg press, komen ze schaamteloos hardop socializen. Beetje rustig connecten via Social Media is blijkbaar teveel gevraagd.

Intussen ben ik aan mijn tweede bakje toe, heb ik hangend tegen de automaat al twee binaire puzzels opgelost en is de netelige kwestie nog altijd niet opgelost. Even voor ieders beeldvorming:

Vitale vrouw met het hoogste woord: ‘Henk, hoeveel heb jij er nou gehad dan?’

Henk (neem ik aan): ‘Drie!

Vitale vrouw: ‘Van die dubbele…’

Henk: ‘Ja, ik ga ze toch niet in tweeën breken!’

Vitale vrouw: ‘Dan zijn het er dus zes!’

Hele vitale tafel: ‘Hahahahahahaaaaaaaa!!!!’

Ik: ‘Mijn hemel zeg, hebben jullie teveel vrije tijd ofzo?’ Oeps… Ik probeer er bij te lachen, maar het venijn is niet meer weg te nemen.

Henk, nog steeds schaterend: ‘Ach meisje, dat begrijp jij niet, wij begrijpen jullie ook niet. Neem een koekje en duik maar weer in je schermpje.’

Touché Henk.

Ik druip af, na dit koekje van eigen deeg. Het was trouwens een dubbele.