Guilty pleasures, iedereen heeft ze. Eén van mij heet witte chocola. Gek op, lust er wel mousse van. Zelfgemaakt. Voor de zekerheid met wat extra slagroom en voor de representatieve goodwill wat stukjes aardbei als garnering, maar in wezen gaat het mij om de schaamteloze zwelging in die vette, zoete smurrie. Yummie met hoofdletters en ik weiger me schuldig te voelen. Het leven mag af en toe best een klein feestje zijn.
Ik heb trouwens nog een (on)schuldig feestje op mijn kerfstok. Muziek van boybands uit de jaren 90. En nu ik toch met de billen bloot sta…niet alleen hun muziek. Take that, Backstreet boys, Boyzone, Westlife, ‘N Sync, 5ive, No Mercy, Worlds Apart, 98 Degrees, East 17…slechts een greep uit de snoepwinkel. Niks ten nadele van One Direction, Tokio Hotel, O-zone en O-town hoor, maar die waren vooral aktief na 2000. Je moet ergens een grens trekken. Helaas.
Anyway, ik verander hoe dan ook altijd in een kirrende puber bij oude opnames van die aalgadde, overgestylde, puisteloze jochies met hun bedenkelijke, sexy moves en gefaket hartstochtelijke oraties over zaken waar ze leeftijdstechnisch amper verstand van kunnen hebben. Getuige naïeve zinsnedes als ‘wanna luv ya for the rest of my life…’ Met de kennis van nu hadden ze zich vast de ballen uit hun strakke broekjes gelachen, maar toen was het menens. Voor mij is het dat nog steeds. Vriendlief laat me lekker wegzinken in mijn suikerzoete schijnwereldje, zolang ik dat maar doe als hij buitenshuis is. Deal.
Ging van de week een beetje mis. Ken je het Nederlandse jongenskwartet Romeo nog? Best populair, eind jaren 90. Nee dames, ontkennen helpt niet. Goed, ik was dus alleen thuis, op m’n gemak een binaire puzzel aan het oplossen toen de radio dj ineens ‘I’m coming home’ instartte, grote hit van Romeo. Een ultieme glijer, grossierend in ‘babe, love, yeah, girl…’ Tandglazuurverdelging in optima forma. Het was sterker dan ik,…de volumeknop ging open. Ikzelf ook…’Yeah baby, oeh girl, I’m coming hohooome!’ Blijkbaar komt er nog iemand ‘home’, want ik hoor een deur. Twee keer zelfs. Door het raam kan ik nog net de auto van mijn vriend weer zien wegrijden. Shit, hij heeft me betrapt. I’m guilty as a girl can be.