‘Hoe gaat het nu met je?’
- Ach, ’t gaat op zich wel, maar ik blijf gewoon moe.
‘Zeg, ik wil het absoluut niet bagataliseren hoor…’
- Fijn.
‘Maar mag ik je een tip geven?’
- Oh, dat weer, iets vragen terwijl je iets wilt zeggen…
‘Probeer die slachtofferrol es wat los te laten.’
- Eh….
‘Je gaat erg op in je vermoeidheid.’
- Heeft een reden hè. Ik bèn moe.
‘Kom op, er zijn vast dingen die wèl goed gaan.’
- Jazeker, ik douche veel korter.
‘Ah, ben je eindelijk milieubewust geworden?’
- Nee, ik heb geen energie om zo lang te staan.
‘Doe je ’t weer, die negativiteit zit zo in je hoofd!’
- Nou, in m’n benen vooral.
‘Weet je wat jouw probleem is?
- NIET IETS VRAGEN ALS JE IETS WILT ZEGGEN!!! ASJEBLIEFT…
‘Oeps, kort lontje, komt zeker ook door die vermoeidheid…?’
- Pfff, hier word ik pas echt doodmoe van.
‘Maar als ik je nog één tip mag geven…’
- NEE!
‘Serieus, maak es een afspraak met een cognitief gedragstherapeut. Die kan je helpen om die vastgeroeste gedachtengang om te buigen.’
- Ik zeg toch n… Oh, wacht. Momentje!
‘Wat ben je nu aan het doen?’
- Online een afspraak inplannen bij de dichtstbijzijnde cognitief gedragstherapeut. Zo, gepiept.
‘Echt? Wat goed van je!’
- Ja. Hier heb je ’t adres. Morgen om 10 uur kun je al terecht. Graag gedaan hoor!