Echt hoor, het blijft een thema in mijn leven, die eenzame hilariteit. Of hilarische eenzaamheid, maar net wat je prioriteit wilt geven.
Van de week ook weer. Ik had best aardige zaken gedaan in één van de vele buitenbiebs die onze stad rijk is. Bij een heringerichte telefooncel ruilde ik maarliefst zeven overbodig geworden, want gelezen, chicklit thrillers in voor twee flinke omnibussen van datzelfde genre en een verzamelbundel van Nico Dijkshoorn.
’s Avonds in de tuin begon ik alvast aan Nico en was het hek al gauw van de dam. Een beeldende schrijfstijl zorgt nu eenmaal voor extra plezier bij de beelddenkende lezer. Met name een verhaal over Graziano Pellè (u weet ‘t vast nog, een Italiaanse voetballer met gracieus voorkomen, die deze eeuw o.a. voor AZ en Feyenoord speelde) zorgde voor schatertranen. Pellè werd destijds door menigeen bekritiseerd om z’n maniertjes, maar was ondertussen, wat betreft Dijkshoorn, gewoon een man met klasse waar menig Nederlander extreem flets en onsexy bij afsteekt.
‘Tijdens de feestdagen wandelt deze stijlvolle Italiaan met z’n onberispelijke kapsel en een prachtige vrouw langs een mooi Italiaans strand, terwijl hier honderden spierwitte gekken met een oranje worstmuts de zee in rennen. En na de winterstop weer terug naar dat land, waar ze zich druk maken om Gordon en Zwarte Piet.’ Woorden van die strekking. Heb je mij dus aan boord. En raak je me niet meer kwijt.
Goed, geluk vermenigvuldigt zich als je het deelt, dus ik kon niet wachten om naast mijn immer ontvankelijke vriend onder de overkapping te kruipen en hem te laten delen in mijn vreugde. Uiteraard hield ik het al voorlezend evenmin droog. Vriend gaf intussen geen krimp, onderbrak me niet, liet me gewoon mijn ding doen. Respect. Over mannen met klasse gesproken.
Ook toen ik klaar was bleef het stil aan ’s mans kant. Hij nam weliswaar de moeite om me even aan te kijken, zij het volledig stoïcijns en wandelde vervolgens op z’n gemakkie de tuin uit, mij gierend en kronkelend achterlatend.
Dat geluk zich vermenigvuldigt door het te delen was volgens mij iets anders bedoeld.