Net terug van een weekje Spaanse zon. Klinkt simpel, is het in principe ook, behalve wanneer je er met Ryanair naartoe meent te moeten gaan. Ken je die sketch van Pieter Derks over Ryanair? Ik gelukkig wel, daardoor heb ik nog enigszins kunnen grinniken om de klantvijandige handelswijze van deze plofkipknaller onder de luchtvaartmaatschappijen. Kon ik dat namelijk niet, dan had ik me gevoeld zoals ik word behandeld door dit bedrijf, een stuk vee. Trouwens, een keiharde ‘Boe!’ is wel op z’n plek. De betalende (het is nog steeds niet helemaal gratis) klant voor z’n reis meerdere malen sommeren zich belachelijk vroeg op de luchthaven te vervoegen i.v.m. de verwachte heksenketel (ter plekke had het afschieten van de spreekwoordelijke kanon om half 7 ‘s ochtends geen noemenswaardige schade aangericht) om diezelfde klant vervolgens uren na de geplande vertrektijd in het ongewisse te houden over het hoe, waarom, of en wanneer er dan eventueel gevlogen zou worden…is blijkbaar des Ryanairs. Jij wilde zonodig vliegen voor een habbekrats, dus bek houwe. Je mag niks verwachten. Zelfs geen professioneel glimlachende medewerkers. Personeel was überhaupt een schaarse luxe, want bij navraag bleek mijn reis net samen te vallen met een personeelsstaking. Jammer, want ik vind juist dat het Ryanair personeel werken en staken altijd zo leuk met elkaar weet te combineren..

Weet je, ik ben wel wat mini ellende gewend. Ik heb namelijk altijd wat tijdens mijn vakantie. Futiliteiten als plotselinge eczeem of corona. En ongesteld, altijd, de hele vakantie lang. Gelukkig was ik nu maar acht dagen weg. Twee jaar geleden ging ik een maand naar Thailand, lag ik daar aan het eind van de trip en mijn latijn half dood te bloeden in de jungle. Niet grappig, maar het heeft mijn reispret niet kunnen drukken, dus een paar muitende stewardessen krijgen dat ook niet voor elkaar.

Goed, de laatste horde van mijn reis bestond uit een treinritje Eindhoven – Zwolle. Wat kan er dan nog misgaan…?
Niet zo gek veel, het ging voortreffelijk, precies volgens het spoorboekje, zeg maar. Tijdens de rit was er zelfs het nodige vermaak in de vorm van een stamelende conductrice die via de omroepinstallatie het eerstvolgende stakingsevent aankondigde:

‘Lieve reizigers, zoals jullie allemaal zullen begrijpen, moeten wij morgen echt staken. De NS directie wil niet met ons praten! Echt heel stom en het gaat ons helemaal niet om geld ofzo hoor, neuh, het is vooral eh…nou ja, onhandige werktijden enzo, altijd maar ’s avonds werken, is niet leuk hoor. Maar goed, de directie luistert niet en gooit daarom het land maar plat. Heel vervelend voor u! Maar nogmaals, wij kunnen er dus niks aan doen dat we morgen staken. Volgende station is trouwens Utrecht Centraal. Hier kunt naar hartelust overstappen. Ja, vandaag nog wel, hahaha!’

Om een cynische proestbui (daar kan ík dan weer niks aan doen) de kop in te drukken, check ik m’n foon maar even en stuit op een mailtje van Ryanair. Of ze een kwartiertje van mijn tijd mogen stelen. Voor een klanttevredenheidsenquête. Het staat er echt. Ach, wat is nou een kwartiertje op een hele dag vertraging…. Juist, een kwartiertje teveel, dus bekijk ‘t maar met je enquête. Ik ga muiten.