Wat een verademend interview met Pascal Bosschaart, interim coach van Cambuur. Gezien? Ff doen, echt leuk. Na de zege op PSV raadde hij zijn team aan om vanavond es flink te gaan drinken, kotsen, drinken en kotsen. Toptrainer. Het is vloeken in de kerk voor iemand met een SC Heerenveen hart, maar ik ben wel trots. PSV oprollen met 3-0 is een stoere prestatie, daar mag op gedronken worden.  

Zo stoer ben ik zelf allang niet meer. Sterker nog, na een ouderwets avondje bier drinken in de stad voel ik me deze zondag nogal PSV. Verslagen, met een dijk van een kater als souvenir.

Tja, ben nu eenmaal een gevoelsmens met een groot hart. Heb veel passie in m’n donder, maar had gisteren toch iets minder hartstochtelijk aan Bacchus mogen offeren. Nu moet ik op de blaren zitten, boven de pot hangen en is het tijd voor ‘a walk in the park.’

Want niks is zo heilzaam als een rondje park Wezenlanden op zondagmiddag. Gezellig druk met kinderwagens, paartjes, solisten, honden en niet te vergeten live muziek! Jazeker, naast het Provinciehuis staat een gitaarspelende meneer, omringd door een handjevol zangers en zangeressen. Het zijn duidelijk amateurs, maar dat geeft niet. Het gaat om de liefde die je erin stopt. Daar zingen ze over, de liefde. Ik versta er voor de rest niet veel van, maar het gezelschap aanbidt in elk geval een andere grootheid dan ik gisteren deed. Maar hee, het gaat om de liefde, met een grote L, van hem, met een grote H. Dus.

Terwijl ik verder kuier wordt het refrein ingezet en meen ik wat klanken te herkennen… o, a, è, o, a, è, steeds opnieuw. Ben ik nou gek of hoor ik ‘Go ahead, Go ahead? Ja hoor, als ik het niet dacht, Go ahead eagles hooligans, vermomd als christenen, die lekker komen etteren in Zwolle. Het moet godverdee niet gekker worden zeg!

Mijn wandeling is verpest. Gedesilusioneerd keer ik huiswaarts. Ik ga drinken, kotsen, drinken, kotsen.