‘Man man man, je hebt me wel zand in de ogen gestrooid met je zonvakantiebestemming, we zitten gewoon midden in de woestijn!’

• Mooi hè! Je betaalt een paar duizend euro, zit een halve dag in het vliegtuig tussen kakelende landgenoten, dan twee uur in een gammele, bloedhete taxi, maar kijk es wat je ervoor terugkrijgt…

‘Goed, er is zon, er zijn nauwelijks gasten en het personeel is lief. Maar daarmee is alles gezegd. Had jij trouwens al een bijnaam gekregen van de barman? Ik mag deze week door voor Shakira!’

• Ik ben Gerard Piqué, hoorde ik net.

‘Heb jij weer. En je hebt nog een knetterhard bed ook, een haperende airco, een douche waar eerst vijf minuten troebele drab uitstroomt….’

• I know…

‘Was daarstraks in de eetzaal, ontbeten met een blauw gekookt ei, op een bedje van kurkdroog wit brood waar je thuis de vogels nog van af zou trappen. En dan die bedenkelijke vruchtensapjes zeg, in knalkleuren waar de koraalvisjes bij verbleken. Waar was jij trouwens, moest je niet ontbijten?

• Oh, zat ff te chillen in de lobby, met een bekertje versgetapte oploskoffie, op zoek naar wifi, Maar die code werkt niet.

‘Ah gezellig, de lobby. De hele dag die keiharde teevee met krakkemikkige beelden van stokoude voetbalwedstrijden.’

• Intens genieten, ik heb het geld er nu al uit….

‘Echt?’

• Ja joh. Dat ik hier geen enkele luidruchtige, klagende, bezopen, obese Europeaan op Crocs tegen kom maakt alles dubbel en dwars de moeite waard!’

‘Oké, zo had ik het nog niet bekeken….’

• Dat dacht ik al, hier asjeblieft. Proost!

‘Ja, jij ook proost. Wat is dit voor vloeistof trouwens?’

• Authentiek resortbier, uit de Egyptische woestijn.

‘Lekker man.’