Heel vreemd, maar de laatste weken word ik algoritmisch gestalkt door steeds hetzelfde nieuwsbericht/onderzoek/pesterijtje. Het gaat over koffie, dat blijkt een van de meest vervuilende drankjes te zijn. Dientengevolge ben ik een enorme milieuvervuiler. Ik zet mijn koffie zelden op maat, daardoor verdwijnt er wel es een half kannetje door de gootsteen. Zo het milieu in. Dus, nou heb ik het gedaan.

Kijk, dat het mij niet lukt om die talrijke vliegreisjes naar Thailand, Egypte of Spanje in te ruilen voor een weekje Utrechtse heuvelrug, daar mag je me op aanspreken. Verwend gedrag, geef ik toe. Wanneer ik bij vliegende kiloknaller Ryanair meen te moeten boeken, kom ik daar dan ook vaak mee op de koffie. Naar tropische oorden middels een misantropisch transportbedrijf is vragen om ‘bad karma.’ Zoals getreiter met eindeloze, nachtelijke vertragingen waarbij prangende vragen als ‘Waarom dan?’,  ‘Wanneer dan?,  ‘En de bagage dan?’ niet worden beantwoord door het personeel. Welk personeel trouwens….?

En daar is mijn boete aan het milieu zo ongeveer wel mee afbetaald, dacht ik. In de rest van mijn dagelijks leven gedraag ik mij als een rechtschapen, bewuste burger. Scheidbaar afval gaat apart, ik gooi geen eetbaar voedsel weg, heb weinig kleren, die ik allemaal draag, anders gaan ze naar de textielcontainer voor Afrika. Of Roemenië, ben ik soepel in. Roken doe ik niet, dus geen peuken op straat, laat trouwens nog geen snoeppapiertje op een festivalterrein vallen. Plastic flessen frisdrank komen er bij mij niet meer in, omdat ik daar altijd de helft van moet weggooien. Krijg zelden visite die anderhalve liter Rivella op kan en liefhebbers van lauwe, ontprikkelde huismerk cola komen evenmin over de vloer.

Nee, bier, wijn en thee kun je van me krijgen, zoveel je wilt. En er is altijd koffie, desgewenst met een opleukend likeurtje of siroopje (caramel, hazelnoot, tiramisu…u zegt ’t maar, het wordt geheid een vrolijke boel).

En ja, ik zet een te grote pot. Als iemand misschien alsnog een extra kopje lust, kan dat. Want ik verdom het gewoon om, voor het koffie zetten, die ene sfeervervuilende vraag te stellen: ‘Wil je één of twee kopjes?’ Past niet in mijn milieu.