‘Heb jij er moeite mee dan? Ouder worden?’
- Jazeker.
‘Ik niet, weet je waarom?’
- Niet iets vragen als je iets wilt zeggen…
‘Goed, ik trek me nu dus niks meer aan van wat anderen vinden.’
- Wauw, ik dus wel.
‘Oh… Jij lijkt me nou juist zo’n type die overal schijt aan heeft.’
- Het is ‘een type dat’ en niet ‘een type die…’
‘Dat bedoel ik nou, lekker belangrijk. Leven en laten leven, denk ik dan.’
- Oh, ik laat je wel in leven, maar ik hang nu eenmaal graag de taalnazi uit.
‘Dat hoeft toch niet? We weten allemaal wel dat jij een intelligente meid bent.’
- Thanx, dat had ik echt even nodig!
‘Meen je dat nou serieus, dat je bevestiging nodig hebt?’
- Ja, voortdurend, ik wil elke dag weten dat ik er nog toe doe.
‘Wacht ff, is dat dan ook de reden van die overdreven gymnastiekfoto’s op sociale media?’
- Tuurlijk. Dacht je dat ik daar een educatieve bedoeling mee heb ofzo?
‘Dus iedereen moet zonodig zien dat je nog lenig en in shape bent?’
- Ja, graag.
‘Pure aandachttrekkerij eigenlijk…’
- Niks meer, niks minder.
‘Jij bent echt hopeloos kinderachtig zeg!’
- Kinderachtig, zei je…?
‘Ja, kinderachtig, puberaal, middelbare schoolgedrag is het.’
- Heerlijk, thanx, dit had ik echt ff nodig!