Waar Thierry B. zich druk om maakt begrijp ik vrij vaak niet. Laatst ook weer, dat gezeur over die Lentekriebels, het seksuele voorlichtingsprogramma voor scholieren. Vond ie niet kunnen. Te expliciet, teveel transgender propaganda, destabiliserend voor de samenleving. Dus.

‘In mijn tijd’ ging het er een stuk minder spastisch aan toe. Heb ooit als 10 jarige onder dwang van mijn moeder een bon uit de TINA moeten opsturen die mij recht gaf op een proefpakketje OB tampons, vergezeld van een handig boekje over de ontwikkeling van meisje tot jonge vrouw. Moeder was het gegiebel van mij en mijn vriendinnetje zat als we ons weer de hele middag met rooie oortjes verstopten in tijdschriften ‘voor meiden die alles willen weten’ , maar daar intussen kinderachtig stiekem over doen. ‘Kom op Tryn, gewoon je naam invullen, doe niet zo flauw. Hier een envelop en nu naar de brievenbus, hup! En laat ik niet merken dat je ‘m onderweg in een prullenbak dondert!’ Geen speld tussen te krijgen, moeders was in staat om elke openbare vuilbak in het dorp binnenste buiten te keren. Schaamteloos. Zij wel.

Net zo schaamteloos als het radioprogramma Dubbellisjes (jaren 80, zondagmorgen), dat de vervolgstappen van mijn seksuele opvoeding voor z’n rekening nam. Een jongeren discussie programma waar het in mijn beleving altijd over seks ging, zelfs al ging het er niet over. Niet iedereen mocht van z’n ouders naar Dubbellisjes luisteren, ik lekker wel. Kreeg trouwens wel een koptelefoon op m’n verjaardag, kon de rest van het gezin rustig koffiedrinken zonder rondvliegende geslachtsdelen. Denken in oplossingen, hielden mijn ouders van.

Tot die ene onschuldige zondagmorgen, toen hadden de jongelui op mijn koptelefoon het ineens over aftrekken.. Aftrekken? Op school was taal al meer mijn ding dan rekenen, dus ja, wist ik veel. Goed, koptelefoon af: ‘Mem, wat is aftrekken?’ Blozend en verslikkend wendde moeder zich tot haar secondant die in de keuken nietsvermoedend een vers bakkie inschonk. Gelijk had ze, mijn vader was tenslotte schoolmeester en dus de lul. Roerend in z’n koffie zonder suiker en melk legde laatstgenoemde mij kort en bondig de betekenis en functie van voornoemde handeling uit. Ik bespaar je de exacte bewoordingen, maar die waren beduidend minder spannend dan ik van Dubbellisjes was gewend. Niks smerigs aan.

Het probleem met dat Lentekriebels programma snap ik dan ook niet. Educatief materiaal voor scholieren. Blijkbaar vindt Thierry dat nogal spannend….. Viezerik.