Vandaag, zondag, the day after the night before. Minder spannend dan het klinkt, maar daar kom ik zo nog op.
De rest van dit huishouden (vriend en kat) laven zich aan hun welverdiende uitslaapritueel en liggen knorrend tegen elkaar aan. Zorgeloos, zoals het hoort. Ondergetekende heeft intussen al een carrousel aan gemoedstoestanden doorgemaakt. Zo was ik na het wakker worden al boos, omdat ik me nog steeds grieperig voelde en ‘dat duurt nu Godverdomme al drie dagen!’ Daarna meteen tot tranen geroerd door het voornoemde knuffeltafereel van mijn huisgenoten. Vervolgens was er die minutenlange slappe lach, omdat de voeten van vriendlief buiten het dekbed uit piepten en dat is natuurlijk hilaaaaarisch. Ja, laat mij maar ff… Goed, moment later in een golf van opwinding bijna een pikante DM gestuurd aan een spannende man. Bijna. Wow, die was op het randje zeg… Toen maar weer es in huilen uitgebarsten omdat ik eigenlijk niet precies weet wat ik met mijn leven wil.
Tijd om mezelf tot koffie te dwingen en in gedachten terug te gaan naar gisteravond. Wat was dat fijn en wat had ik dat nodig. Een theater optreden van de 3j’s. Op een heerlijk plekje achterin de zaal heb ik met m’n oogjes dicht alles lekker binnen laten komen. De liedjes klonken troostender dan ooit, de hemelse stem van Jan Dulles was nooit eerder zo zalvend. Je mag stoppen met lezen hoor, als je dit gedweep niet trekt.
Ik blijf me verbazen over de teksten, allemaal van het kaliber ‘Waarom kom ik daar zelf niet op?’
Voorbeeld uit het rijke assortiment:
‘Liever weten wat ik wil dan dat ik alles weet, liever schamen voor m’n fouten dan m’n goedheid vergeten, liever sterven in het vuur dan langzaam uitgedoofd…’ (uit: Geloven in het leven)
Was ik zelf nooit op gekomen, daar heb ik blijkbaar 3 leuke, nuchtere klasbakken uit Volendam voor nodig. 3j’s for therapy !