Oh jongens, ik kan af en toe zo lekker ongegeneerd tevreden zijn met mezelf. Nu ook weer, met bedenkelijke guilty pleasures op m’n oortjes, in de tuin, in de zon, geef ik me over aan een moment van pure eigengeilerij.

Leg ik ff uit. Het leek me namelijk een goed idee om me over te geven aan een impuls. En aangezien ik toch al in een staat van overprikkeling verkeerde, kon er best nog een prikje bij. In de vorm van een piercing bijvoorbeeld. Dus fietste ik in al m’n impulsiviteit langs een lokale prikker voor een zuiver informatief onderhoud. In principe.

Nog geen kwartier later liep ik glunderend en gepiercet door de Diezerstraat. The street is tenslotte the catwalk, heb ik me ooit laten wijsmaken door één van mijn beeldschone nichtjes. En zij kan het weten. Alleen nog ff boodschappen halen.

Het universum is kennelijk blij met/voor me, want zelfs in de Jumbo gaat ’t me voor de wind. In één soepele wandeling grabbel ik alle ingrediënten van mijn voorgenomen vissoep bij elkaar en kan ik neuriënd aansluiten in de kortste rij. Die overigens nog niet opschiet, moet ik eerlijk zeggen.

Wat heet, inmiddels heb ik mijn greatest supermarkthits er al doorheen geneuried. Babe, Time stood still, Waiting for a girl… begin wel weer overnieuw dan. Ja, ik weet ‘t, mijn repertoire is aan modernisering toe, ik blijf een beetje hangen. Net als deze rij trouwens. Voor mij staan twee bejaarde dames chagrijnig hoofdschuddend ‘guttegutjes’ uit te wisselen en dat heeft waarschijnlijk alles te maken met die onverzorgd ogende, jonge zwerver look-a-like aan de kassa die de betaling van twee blikken huismerkbier niet rond krijgt. ‘Nee meneer, u komt echt 15 cent te kort’, hoor ik het jonge kassameisje voor de derde keer zeggen.

‘You know it’s youhou babe !’ zingend wurm ik me langs de twee stokoudjes naar de kassa: ‘Ik pin wel ff 15 cent!’ Daarmee oogst ik lof. Het kassameisje zucht verlicht: ‘Wat lief mevrouw, dankuwel.’ De look-a-like put zich uit in een diepe buiging, wenst me een gezegende dag en de twee dames op hoge leeftijd glimlachen naar me.

Nu lig ik dus gepiercet en glimlachend mijn neurie repertoire op te vijzelen met mierzoete boybandmuziek, nagenietend van mijn verdiensten: M’n impuls durven volgen, een kassameisje gered, een alcoholist een lesje in nederigheid gegeven en twee nurkse bejaarden laten ontdooien. Louter positieve prikkels…

Meer blog items