Laatst reageerde iemand (oké, het was mijn nicht Renee uit Leeuwarden, Feyenoord/Cambuur fan pur sang, heel tof mens verder hoor) op een post met ‘doorselecteren.’ Wat een gaaf, strijdbaar, sexy woord is dat. Zo fucking yummie, zit voortdurend in m’n hoofd. Kwam er helaas nog niet aan toe om het in de praktijk te bezigen… Tot gisteren.
Tijdens een kort treinritje raak ik onbedoeld, maar zeker niet ongewenst, getuige van een dialoog tussen twee jongedames achter mij. Het gaat over een crush die dubbele signalen afgeeft. Kijk, dan heb je mijn aandacht.
‘Soms geeft ie geen antwoord op m’n appjes.’
- Wat een lul.
‘Dan app ik gewoon net zo lang tot ie wel antwoord geeft.’
- Pfff, je mag wel wat meer hard to get spelen hoor..
‘Dat kan niet, want dat doet híj al.’
- Right. Hebben jullie nou al eens gedate?
‘Twee keer bijna.’
- Hoezo, twee keer bijna?
‘De eerste keer kwam ie niet opdagen, iets met voetbal.’
- En de tweede keer?
‘Ook iets met voetbal, maar toen heeft ie netjes afgemeld hoor.’
- Dit kun je toch niet menen….
‘Ik denk dat ie gewoon wat tijd nodig heeft.’
- Lieverd, geen enkele vent is het waard om achteraan te blijven lopen!
‘Maar wat moet ik nou doen dan?’
Oké, stop de tijd.
Tja, ff denken hoor, wat doe je als je vedette niet presteert…. De bal ligt bij hem, maar hij ‘vergeet’ te scoren. Ik zou zeggen, laat één of meerdere reserves warm lopen en haal die Ronaldo wannabe naar de bank. Als ie ’t waard is, zal ie zich weer terugvechten binnen de lijnen. Zoniet, stal hem dan bij de beloften of beter, laat hem transfervrij vertrekken naar een andere club. Ergens in de woestijn ofzo.
Dus op haar vraag ‘Wat moet ik nou doen dan?’ past maar één antwoord:
DOORSELECTEREN !