‘Zeg, ff serieus hè, ik doe dit anders nooit hoor. Ik bedoel, we kennen elkaar niet zo goed, dit is de eerste keer dat we afspreken, dus…ik weet niet wat je nu van mij denkt ofzo, maar…’
- Maak je niet druk joh, het was toch leuk?! Moet wel ff bijkomen trouwens, zit nog helemaal na te zweten. Was wel ff heftig net!
Spannend? Klein beetje. Waar het op neer komt, mijn gezelschap en ik moesten net even heel hard rennen om de trein te halen na een saunabezoekje. Tuurlijk, voor een blijvende relaxmodus hadden we beter een trein later en een bakje koffie kunnen nemen, maar….. nou ja, dat vertel ik je zo.
Een dag eerder, aan de koffietafel van de sportschool, besloot ik spontaan een dagje sauna te boeken en in diezelfde spontaniteit de persoon naast mij mee te vragen. Toevallig een erg prettige, aimabele dame, dus daar kon het niet op misgaan. Ging het ook niet, maak je geen zorgen.
Het werd een aangename ‘escape from reality’, zoals het een dagje wellness betaamt. Ondanks enkele smetjes, zoals één defecte sauna, een jacuzzi buiten dienst en een wat ranzige infraroodcabine, kennelijk een paar weken over het hoofd gezien door de huishoudelijke dienst. Kortom, drie van de zes hotspots functioneerden niet of ondermaats en dat voor een entreeprijs van 27,50 pp,… nou ja, vooruit, het was een relaxte dag en daar gaat ’t om, toch?
Maar bij het uitchecken treffen we een Engels sprekende stagiaire, die domweg vergeet de entreeprijs in rekening te brengen: ‘Have a nice day, see you!’ en weg is ze. Prima, ik zeg karma. En ik zeg ‘rennen, voordat ze zich bedenkt!’ Na een intense sprint staat de trein ons nog geduldig op te wachten ook. Ja, karma is a bitch, maar niet vandaag. Ik mag haar wel.