Nou had ik voor binnenkort weer es een lang weekend Amsterdam in de planning, omdat ik daar vrolijk van word, altijd. Maar iemand, wiens mening ik immer hoog heb zitten, raadde mij aan om deze geijkte pitstop tussen hoeren, coffeeshops en benevelde Britten es in te ruilen voor een kijkje in die andere grote stad.

Waarom ook niet, zou je zeggen. Nou, weet je, ik voel altijd een onderhuids ongemak bij Rotterdam, geen idee wat dat is en waar dat vandaan komt. Vooroordelen? Aannames? Niet verder kijken dan m’n neus lang is? Allemaal waar.

Het is ook niet achterlijk ver met de trein hè, twee uurtjes relaxen met een boekje en je bent er. Het ligt ook zeker niet aan de, dik verdiende, regerend landskampioen ofzo. Nee, chapeau, zonder meer. En ik denk ook heus niet dat heel Rotterdam vol woont met doorgesnoven, racistische, kale, agressieve, breedgeschouderde hooligans met een ‘Feyenoord kampioen’ tattoo, al dan niet voorzien van taalfouten. Nee, echt niet.

Trouwens, als ik persé naar een stad zonder hooligans wil, kom ik in Heerenveen uit en daar ben ik al kind aan huis. Oké bijdehandje, Heerenveen is inderdaad geen stad. Ja, Leeuwarden wel, maar daar wonen gedegradeerde hooligans, lijkt me doodeng.

Lang verhaal kort, de tijd van smoesjes is voorbij, ik kan best een keer naar Rotterdam, want ‘Wie wil zoekt een mogelijkheid, wie niet wil, zoekt een reden.’ En de mogelijkheden zijn er, te weten een vrij weekend en een treinstation op drie keer struikelen van huis, dus.. let’s go for it!

Maar eerst koffie bestellen, lekker buiten, aan de Assendorperstraat, zonnetje erbij, mijn lange weekend kan beginnen. Yummie!

De vredigheid wordt ineens ruw verstoord door een hoogoplopende discussie binnen in het etablissement. Voor zover ik het meekrijg gaat het over niet voorradige croissants. Die zijn blijkbaar lekker, daardoor snel uitverkocht en nu gaat iemand tekeer: ‘Slaat verdomme nergens op dat die teringzooi nu al op is. Superklantonvriendelijk weet je, ja toch, niet dan? Wat een achterlijk zootje hiero, man!’

Een ding is duidelijk, deze man is niet van hiero en ik meen een accent te herkennen, van ergens twee uur verderop…

Wanneer de man in de deuropening z’n kanonnade voortzet, kan ik ‘m es goed bekijken. Kaal, opgepompte armen en (jeetje, bestaat dat nog?) een Londsdale jasje! Hij heeft trouwens nog een uitsmijter in petto: ‘Zal bij ons in Rotterdam nooit gebeuren! Stelletje boeren hiero!’ En weg is ie.

Heel jammer dit. Ik was al bijna onderweg, maar door deze slecht gecaste ambassadeur lijkt twee uur met de trein ineens heel ver…

Meer blog items