‘Nou weet ik nog steeds zijn rugnummer niet hè, bij Galatasaray…’

• Oké..

‘Dat zal zo onderhand toch wel es bekend zijn?’

• Tsja…

‘Nee maar echt, ik vind dat raar, het contract is allang getekend en…

• Zeg als jouw problemen niet groter zijn dat dit…

‘Ja, wat dan?’

• Kunnen we dan asjeblieft over tot de orde van de dag?

‘Tuurlijk. Sorry, ik maak me soms druk om dingen….’

• Weet ik, dat is jouw obsessieve aard.

‘Beetje kinderachtig gedoe hè?’

• Het is inderdaad wat onvolwassen.

‘Is ook zo, de meeste volwassenen hebben wel grotere zorgen dan rugnummers.’

• Me dunkt..

‘Heb nog niet eens gevraagd hoe ’t met jou gaat.’

• Dat zal, je zat zo in je rugnummer bubbel.

‘Sorry nogmaals. Hé, hoe gaat ’t met jou?

• Leuk dat je ’t vraagt, ik ben nogal uit m’n doen vandaag.

‘Die indruk had ik al. Vertel.’

• Nou, gisteren heeft mijn zusje dus op de hond gepast.

‘Ach, wat lief!’

• Dacht je dat? Ze heeft verdomme m’n hele chocoladevoorraad er doorheen gejast!

‘Say what??

• Alles is op, echt waar!

‘En dat vertel je me nu pas?’

• Ja hallo, jij was zo druk…

‘……met dat achterlijke gebazel over rugnummers, I know. Ik schaam me diep. Kom op, wat doen we hier nog, jassen aan, chocola halen!