‘Heb je die ook in het roze?’ is mijn mantra bij zo ongeveer elke potentiële aankoop. Sinds het bestaan van roze koelkasten, Chesterfields en koffiemachines vind ik het een vraag waard. Zelfs in een spijkerbroekenwinkel waar ik met eigen ogen zie dat mijn favo kleur er niet tussen hangt, dan nog… mocht ergens een roze jeans in een verloren hoekje verstopt liggen, dan is die voor mij bedoeld, voor niemand anders.

Ooit vertelde een psychologisch kleuranaliste (niks vragen verder) dat volwassenen met roze als lievelingskleur vaak wat ambivalente types zijn die weigeren de volwassen wereld te begrijpen. Het bleef bij die ene ontmoeting, wat een kapot zweverige chick zeg… Want ik zou het liefst een roze laptop, roze belastingformulieren en een roze voordeur willen. Blijkbaar is dat ethisch en esthetisch niet haalbaar en niemand kan me uitleggen waarom. Ach, het leven gaat gewoon door hoor, daar niet van. Ik maak m’n eigen feestje wel..

Ja joh, als ik blij wil worden, duw ik een lekker muziekje in m’n oren. En inderdaad, ik heb knalroze airpods! Komt echt niet alleen maar zomerse salsa of mierzoete boybandmeuk doorheen ofzo, een goed potje hardrock past ook prima. Headbangen met roze airpods, ambivalenter wordt het niet.

Goed, het roze idealisme heeft natuurlijk wel z’n grenzen, snap ik ook. Heavy metalmuzikanten die met stoere, verongelijkte bakkes vanachter zuurstokroze instrumenten hun ‘kill, hell, destroy’ boodschap de wereld in grunten,…moeten we misschien niet willen. Even ongeloofwaardig als K3 met opgestoken middelvingers.

Smaakvol roze voedsel blijft overigens ook een lastige. Oké, uit pure imagebuildingsdrang gebruik ik alleen Pink Lady appels voor een appeltaart, -crumble of -compôte. Is een principedingetje geworden. Terwijl mijn principes in principe zo rekbaar zijn als kauwgum. Kauwgum ja, van die slechte, zoete, roze, met zo’n ranzig plakplaatje voor op je arm. Shit joh, bestaat dat nog eigenlijk..?

Whatever, er bestaat in elk geval roze chocola. Daar zou ik hysterisch blij mee moeten zijn. Alleen smaakt die roze Ruby niet naar chocola, maar naar zurig fruit. Zo jammer…