Even kort door de bocht… In principe vindt iedereen mij leuk. Heeft te maken met mijn aangeboren neiging om de medemens te pleasen. Tot ik erbij neerval. Af en toe letterlijk. En da’s niet goed hè?

Dus ik ben wat aan het oefenen geslagen met iets minder hapklaar leuk te zijn. Beetje leren bitchen, hard to get spelen, mensen triggeren hun best voor me te doen. Dus mocht je wat aan me gemerkt hebben, dan was jij perfect oefenmateriaal. Thanx daarvoor, want oefening baart kunst.

Vooralsnog geef ik te graag toe aan die verslavende onhebbelijkheid, leuk gevonden worden. Gaat me vandaag weer goed af. Tijdens de korte wandeling van huis naar Cityfit aan de Assendorperstraat glimlacht iedereen terug. Maar dan ook echt iedereen. Zelfs die ene Arnold Karskens look-a-like aan de andere kant van de straat krijgt z’n mondhoeken een millimetertje gelift. Is toch wel kicken hoor..

En ik ben gewoon mezelf hè, doe niks bijzonders verder. Heb mijn gave roze airpods in, lekker muziekje op. Daddy Yankee, had ik zin. Alvast wat Spaans oefenen voor m’n volgende retreat naar Barcelona, Ibiza. Of Mexico. ‘Le gusta la gasolina, dame mas gasolina, como le encanta la gasolina, dame mas gasolina…’ Zoals ik al zei, oefening baart uiteindelijk vast een keer kunst.

Eerst lekker doorwandelen en die heupjes gaan vanzelf mee. Kijk mij es joh, man man man, wat ben ik leuk. Ja, ik snap die buitenwereld wel, ik zou ook naar mij glimlachen als ik hullie was.

Hoewel, die ene leuke jonge mams met dat jankende jochie op d’r arm lacht wel erg uitbundig. Ze schudt zelfs haar hoofd. Ach, waarschijnlijk is ze gewoon jaloe… wacht ff, ze zegt iets tegen me. Even dat roze ding uit m’n oor, wat zou er zijn? ‘Sorry schat, leuk dat je zo vrolijk loopt te zingen hoor, maar het is een beetje vals. Geeft verder niet, maar ik zeg ’t je toch even..’

Goed, oké, beetje vals dus. Nou, dankjewel dan maar. Ben nog steeds geen vals kreng, maar het begin is er. En oefening baart kunst.