Die volle maan van afgelopen weekend, ook zoiets. Enkele dagen eerder verscheen er al een bericht op mijn tijdlijn, afkomstig van (zucht) Happinez. Vond het universum kennelijk nodig. Nou ja, alles heeft een reden, zullen we maar zeggen. Zaterdag 28 oktober om 22:23 zou het zover zijn. Een volle maan, met verduistering. Of ik m’n borst maar even nat wou maken, want voor de sensitievelingen onder ons, zou het een ware emotionele hel worden. Bij een verduistering knallen de effecten blijkbaar nog harder naar binnen dan bij een regulier gevalletje volle maan. Lekker dan, ik had gezellige plannen op stapel. Muziek in de stad, dansen, drinken, the works. Maar in plaats daarvan zag ik mezelf al jankend over straat zwalken, zwelgend in zieligheid, niet meer wetend wat nu weer te doen met m’n leven…..dat stomme Happinez ook.

En passant waren de Happinez auteurs wel zo vriendelijk om alvast aandacht te besteden aan de mogelijke vooreffecten van het volle, duistere gevaarte. Een gewaarschuwd mens telt tenslotte voor twee, dus of ik maar even rekening wilde houden met extra duizeligheid, huilbuien, angstgevoelens, onrustige darmen, opvliegers en, jazeker, hartkloppingen! Je raadt het al, het hele lijstje kwam langs, vooral dat hart klopte. Ik werd steeds nerveuzer voor die bewuste zaterdagavond. Er ging iets heftigs gebeuren, kon niet anders. Moest ik niet beter thuisblijven?

Ja daaaag! Ik ben ook niet in m’n eerste hartklopping gestikt, of wel? En van een opvliegertje meer of minder word ik allang niet meer warm of koud. Toe zeg, wat dacht die gloeiende, duistere klotebal daarboven wel niet.

Echt waar, het werd een heuse ‘fuck the full moon’- party, zonder ook maar een centje pijn. Afgezien van wat zere voeten, karma is tenslotte een bitch en een bitch danst op hoge hakken, dus ja…incasseren, accepteren en weer doorademen.

Goed, eenmaal thuis kon ik dus niet slapen. Toch nog een pesterijtje van de volle maan. Dus dan maar ff nieuwtjes checken en heet van de naald ontdekken dat Matthew Perry/Chandler dood is. En Chandler (intelligent, bijdehand en sarcastisch) was mijn grote voorbeeld, heb ik je wel es verteld. Misschien heb je niet geluisterd, geeft niet, maar ik heb het je verteld, namelijk op 5 juli dit jaar.

Maar goed, hij is dus overleden, op een moment dat ik die hele volle maan niet serieus liep te nemen. Had ik dan toch thuis moeten blijven…?