Altijd wel geinig om te horen, het verhaal en de diepere symboliek achter een legendarisch nummer. Het altijd goed ingevoerde radio Veronica heeft me van de week weer een geniaal flutverhaal rijker gemaakt.

Dit is zo simpel dat je ’t bijna niet gelooft. Eind zestiger jaren had ene Jimi Hendrix (u weet toch..? Zoniet, zoek zelf ff op joh. Ik ga jou toch ook niet vragen wie Jannes is… echt niet) een beetje ruzie met z’n toenmalige vriendin Kathy Mary, over het eten. Zij kookte slecht, vond hij. Stemverheffing, knallende deuren. Kathy Mary vertrok, kwam weer terug, had overigens geen patat gehaald. Jimilief evenmin, die had in de gauwigheid ‘The wind cries Mary’ in elkaar gedraaid, bij wijze van sorry. Zo zie je maar weer hè, muzikanten zijn doodnormale mensen die hun inspiratie uit de meest alledaagse zaken halen.

Kijk, de partner van Jannes haalt waarschijnlijk elke dag patat of Chinees, zij neemt geen risico op ruzie. En zo blijft Jannes in die uiterst gelukzalige modus van volkse dreuteldeuntjes als ‘Ik wil je elke dag een beetje, beetje meer.’ En ja, vrouwlief zal ook elke dag een beetje, beetje meer worden door al die afhaalmaaltijden, maar echte liefde kan dat hebben. Het is trouwens één keer mis gegaan, toen de maaltijdbezorger per abuis kaassoufflés mee leverde ipv frikandellen. Dit tragische voorval lag aan de basis van de kraker ‘Ga maar weg.’ Jannes wil namelijk wel elke dag een beetje, beetje vlees. Tot zover mijn kennis omtrent het oeuvre van Jannes.

Goed, ik denk dat ik vandaag de lasagne maar es ga verneuken, je weet nooit of ’t eeuwige roem oplevert. Hoewel, ik heb nu al geschiedenis geschreven, denk ik. Zeg nou zelf, heeft ooit eerder iemand zowel Jimi als Jannes in één artikel behandeld….;) ?