‘Beetje fout’, daar is niks mis mee en doorgaans zeer prima mee te leven. Mijn meest onschuldige voorbeeld is witte chocola. Niet schadelijk en o’ zo yummie! Tuurlijk, er is altijd wel ergens een zure delicatessenkenner die me op het hart meent te moeten drukken dat het geen echte chocola is, ‘lees het etiket maar es!’ Bekijk ’t ff joh. Je gaat een alcoholist ook niet vragen om de ingrediëntenlijst van een blikje Aldi bier te analyseren, of wel…?

Echt hoor, ’t is af en toe heerlijk om een beetje fout te genieten. Bijvoorbeeld van de witte chocola onder mijn playlists, die met Jason Derulo, Usher en Graig David. Niet schadelijk en o’ zo yummie. Voornoemde R&B zangers hebben, behalve een donkere huidskleur, sensueel stemgeluid en een niet al te beroerd fysiek voorkomen (dat sixpackje van Usher, daar kon je kaas op raspen, weet je nog…) iets met elkaar gemeen wat hen een beetje fout maakt: de wat narcistische gewoonte om in hun eigen nummers hun eigen naam te noemen, zingen, rappen of hijgen.

Trouwens, dat soort narcistische eikels kruist met een regelmaat van de volle maan mijn pad, domweg omdat ik alleen de positieve ingrediënten lees: Charismatisch, welbespraakt, sportief, complimenteus. Het basale bestanddeel ‘manipulatief’ zie ik pas als ik ’t door heb en jij hebt ’t waarschijnlijk al door als je ’t ziet. Omdat jij wel ’t hele etiket leest. Eikels zijn de witte chocola van de samenleving, als je ’t mij vraagt. Oeps, sorry witte chocola, dat neem ik terug.

Ach, weet je, eikels zijn natuurlijk niet als eikels geboren en hebben ook recht op aandacht en erkenning van leuke mensen zoals wij. En ondergetekende offert zich graag op, schrijft het wel weer van zich af in een blog ofzo, komt goed. Al heb ik zo onderhand genoeg materiaal verzameld voor een boek. Ja eikels, jullie horen nog van me. Karma is namelijk ook een beetje fout, net als jullie.