Het ging verbazingwekkend goed. De eerste tweeënhalve week in Mexico heb ik me aan werkelijk niemand gestoord. Iedereen was vriendelijk, hartelijk, vrolijk en glimlachte me minzaam tegemoet. Genieten, maar wel verdacht natuurlijk… Straffeloos drie weken vakantie vieren zonder ook maar één irritant personage tegen te komen, is in mijn wereld een utopie.
Het onheil heeft zich dan ook opgespaard tot de laatste vier dagen die ik doorbreng in het coole stadje Tulum. We delen hier namelijk een ‘twee onder één boomkap hut’ met een kaal, groot, lomp en best wel te dik Nederlandstalig orakel van begin twintig. Ik noem hem Max. Past bij zijn fysieke en verbale volume. En deze Max beschikt op onverklaarbare wijze over een bloedmooie, jonge Mexicaanse Chica. Stralende bruine ogen, gitzwarte lange haren en fraaie ronde billen, dat werk.
Wanneer ik me ’s avonds met een boek neervlij aan het zwembad, zitten de wannabe tortelduifjes aan de rand, met hun benen te water en val ik midden in een blatende monoloog van mijn anti held. Dat hij ‘quit highschool, because it was so boring..’ en ‘teachers hated me for being smarter than them, hahahaha… En meneer blijkt profvoetbal ambities te hebben gehad, maar ja ‘bad luck’ en ‘lot of injuries’, trouwens ‘drinking beer with my friends was also very interesing, hahahaha….’ Momenteel is ie ‘in between jobs, waiting for better options’, want ‘I’ve got much more qualities than working in a stupid factory, you know…’
Juist. Profiteren van het sociale vangnet, omdat je jezelf te slim vindt voor deze wereld. Trek ik niet. Klaar mee. Ik heb verdomme vakantie. Boek aan de kant, airpods in. Let it rock. Zolang ik Max maar niet meer hoor.
Onder een begeleidende soundtrack van de Red Hot Chili Peppers zie ik, afgezien van Maxies ‘red hot’ verbrande bovenlijf, weinig potentieel voor hete taferelen. Regelmatig wendt Chica haar blik af naar mij en lees ik lichte angst en vooral spijt: ‘Hoe kan dit nou? Op Badoo was het best een hunk…’ Tja, lullig dit. Kijk, een beetje chubby vinden wij vrouwen meestal wel aantrekkelijk, maar zodra het richting vadsig gaat… is er in wezen nog geen man overboord, maar weet dan wel je plek en maak geen aanspraak op zo’n beeldschone jonge Chica.
Arme meid, ik kijk haar aan en laat m’n ogen spreken: ‘Wij hebben een extra bed in ons hutje, wees welkom.’ Haar blik kalmeert meteen. ‘Thank you’, playbackt ze.
Mooi zo, genoeg nu. Airpods uit, ik kan gaan. Als ik opsta en naar m’n hut wil lopen krijg ik nog net de oratie van Max mee over de successen van Ajax in de Champions League. Lekker boeiend ook, voor z’n Mexicaanse vriendinnetje. ‘They played against Chelsea. That criminal bastard, Quincy Promes was scoring out of the corner. The Chelsea keeper touched the ball with his fingers. Such an amazing goal, you should have seen it!’
Nou moet het godverde puta niet gekker worden zeg! Dat was geen goal van Promes, maar van Hakim Z… Hij doet ’t er gewoon om! Ik bijt tot bloedens toe op het puntje van m’n tong en been weg richting mijn veilige hut. De deur laat ik op een kier.