Denk je na meer dan tien jaar elkaar van haver tot gort te kennen, ontdek je ineens dat je levensgezel al jaren met een dijk van een geheim rondloopt.
Tuurlijk, het is niet altijd rozengeur en maneschijn, elk huisje z’n kruisje, in voor- en tegenspoed, slikken en weer doorgaan… ja, verdomme jongens, zo lust ik er nog wel een paar!
Het is tenslotte geen bullshit waar ik mijn partner op heb betrapt. Hoewel, betrapt? Meneer heeft z’n zonde zelf opgebiecht, afgelopen weekend, zonder blikken of blozen, tussen twee slokken koffie door, zonder op te kijken van z’n eeuwige onderwaterwereld filmpjes. Alsof het niks was.
Heeft ie een schaduwgezin? Draagt ie stiekem vrouwenkleren? Of kijkt ie onderwaterporno? (Dat laatste als eventueel verlengde van zijn steeds gierender uit de klauwen lopende duikhobby). Neen, was het maar zo eenvoudig…
Luistert: Zoals vaker op een uitslaapzondag, pakte ik tijdens de koffie in bed mijn telefoon erbij voor wat cabaretfilmpjes om de zondag lekker in te lachen. Meestal kies ik een gouwe ouwe van Daniël Arends, omdat ik hem nu eenmaal de allergeniaalste en grappigste komiek vind van alle komieken die ik geniaal en grappig vind en dat zijn er best heel veel. Vriendje en ik zijn een paar keer samen naar een show van Daniël geweest, ik had hem kaartjes gegeven voor z’n verjaardag. Leuk cadeau hè…?
Afgelopen zondag twijfelde ik tussen de scène ‘Eten bij een ander stel’ en ‘Dalai Lama.’ Allebei al honderd keer eerder om gebulderd, met vriendlief naast me. Tot tevredenheid van alle betrokken partijen. Althans dat dacht ik. Moet jij es opletten wat er gebeurde:
‘Vriendje, welke zal ik doen? Die van de Dalai Lama of die andere?’
- Maakt mij niet uit en doe maar even je airpods in, ik hoef die gast niet te horen.
‘Eh…, dit is Daniël Arends, hoor.’
- Zal best, ik vind ‘m niet grappig.
‘…..’
- …..
‘…..’
- …..
Hoeveel witregels moet ik ertussen laten om deze bizarre wending te laten indalen? Even voor alle duidelijkheid: Daarnet vertelt iemand mij doodleuk dat ie Daniël Arends niet grappig vindt. En niet zomaar iemand. Het was de persoon in mijn leven die ik het allermeest dacht te kunnen vertrouwen…
Ik heb de rooie vlag elke keer gemist. Al die keren dat ik hikkend en snikkend van de slappe lach over de grond rolde op een manier die Neymar en Vinicius jr. groen van jaloezie zullen maken, heb ik ’t niet willen zien: De lachreflex van vriendlief was, op z’n zachtst gezegd, altijd al vrij lauwtjes. Heel eerlijk, die bleef uit… Hij lachte eigenlijk nooit om Daniël Arends!
Kortom, de man die ik dacht te kennen blijkt net zo’n humorkanon als, pak ‘m beet, Thijs Zeeman. Thijs Zeeman, u weet toch, de geestelijke vader van de ‘bizarre wendingen.’ Trouwens, als ik Thijs en z’n stoere detective Nico op dit zaakje ga zetten, komen er vast nog meer konijnen uit de hoed..
En dat is helemaal prima, want zodra ik in staat ben om te dealen met een partner die Daniël Arends niet leuk vindt, kan niks ter wereld mij de pis nog lauw maken!
Dus kom maar op met dat schaduwgezin, die vrouwenkleren en die onderwaterporno.
Ik kan ’t hebben…