‘Goedemorgen dames, lekker bezig! Sorry, dat ik even kom storen, hoor.’ Een vrolijke, donker getinte jongeman stapt uit de bedrijfswagen van de ROVA die hij daarnet pontificaal voor onze yoga spot heeft geparkeerd.

Geen probleem, want we waren net klaar met onze buiten practice in Park De Wezenlanden. Een uur lang zijn we ongestoord onze gang gegaan, in alle rust, slechts begeleid door het ruisen van de wind door de bomen. Kortom, de deelnemers en ik hebben een kadootje uitgepakt, waarmee we de rest van deze zonnige dag minzaam en onbevooroordeeld tegemoet kunnen treden.

#ril? #awkward? Nou, dan heb jij nog nooit buitenyoga gedaan. Of je staat er niet voor open, mag ook. In dat geval heb je wellicht nog iets op te lossen met jezelf…

Dat terzijde, terug naar de aimabele jongeman die inmiddels de onverdeelde aandacht heeft van mij en een van de yogi’s.

‘Die jongen heeft plezier in z’n werk. Leuk om te zien hè?’

• Leuk om te zien is ie zeker, wat een knapperd, zeg! Aldus de yogi.

‘En dat voor een vuilnisman.’

Ik hoor ‘t mezelf zeggen. Wat een belachelijke opmerking.

• Hoor je wat je zegt? Erg hè? Kennelijk hebben we een beperkt beeld van vuilnismensen, dat ’t allemaal een beetje lompe, ranzige figuren zijn ofzo.

‘Ja, dat blijkt….’

• Terwijl ik er eigenlijk nog nooit eentje van dichtbij heb bekeken of gesproken. Jij wel?

‘Nee, ik ook niet…’

•  Ondanks al die yoga lopen we gewoon met een kop vol vooroordelen rond.

‘Ja, best confronterend dit.’

De vuilnishunk in kwestie heeft intussen met behulp van z’n welgevormde armen al fluitend wat kliko’s in de bedrijfswagen leeg gekieperd en lacht ons nogmaals vriendelijk toe: ‘Dames, ’t was me een genoegen, maak er een mooie dag van en hopelijk tot een volgende keer!’ Licht nerveus en giebelend zwaaien we de vuilniswagen met hunk en al uit. Wat een sympathieke vent, joh. Ik voel me helemaal blij. En schuldig tegelijk. Maar krijg wel ineens een ingeving:

‘Weet je, blijkbaar stralen wij zoveel toegankelijkheid uit dat een toffe, jonge vuilnisbro spontaan contact met ons maakt!’

• Mooi gezegd, daar kan ik mee leven.

Met twee geruste harten nemen yogi en ik afscheid.

Pfff, daar heb ik op het randje m’n hachje gered. Knap gedaan. En dat voor een yogajuffie.

Maar ik heb nog wel wat op te lossen met mezelf…