Echt jongens, wat me dit weekend overkwam is echt te leuk om niet te delen.

Eerst een korte voorgeschiedenis: Ik had een nogal gezapig, want ziek weekje achter de rug. Ziek, ja. ‘Griep?’ vraagt iedereen dan. Ja, weet ik veel, gewoon ziek. Lamlendig met slappe, zware ledematen, onherleidbare spierpijn en uitputtende hoestbuien. ‘Droge hoest of kriebelhoest?’ wil de drogist dan altijd weten. Weet ik veel, joh. Keel kriebelt, gevolgd door hoestbui en wat rest is een droge keel. Snappen ze niet, ik ook niet, dus vertrek ik in godsnaam maar met een flesje dropdrank. Altijd lekker, nipt prima weg bij mijn marathon bankhangen. Nee, ik heb geen Netflix, alleen een NPO+ abonnement. Maar met La La Land vermaak ik me prima, Cloaca verstouw ik moeiteloos voor de derde keer en zelfs Verliefd op Bali zit of hang ik uit. Zo vaak ben ik nou ook weer niet ziek.

Desalniettemin besloten mijn immuunsysteem en ik na drie dagen dat het tijd was om stappen te zetten. Buiten de deur. Met als eindbestemming die massagesalon op de hoek van de van Karnebeekstraat. In huiselijke kringen ook wel bekend onder de koosnaam ‘kneedchinees’. Mocht het niet baten, schaden zou het nooit, want na een uur klim ik redelijk herboren van de kneedtafel. Een weldaad pur sang.

Wanneer ik wil uitchecken word ik aangesproken door de baas van de toko: ‘I recognize you. You’re a writer, aren’t you?’ Wow, mocht ik niet al boven mijn zieke zelf zijn uitgestegen… ‘You wrote an article in the local paper about our place. Many of our visitors have read it!’ vervolgt hij met een glimlach van oor tot oor.

De beste man doelt op een blog van enkele maanden terug. Daarin doe ik, lichtelijk gekscherend, maar vol lof, verslag van een bezoekje aan deze tent. De lieve man vouwt z’n handen: ‘I wanna thank you for that! Wish you a nice weekend.’

In eenzelfde ‘oor tot oor’-toestand als de massagebaas verlaat ik de toko (en ja, ik let inmiddels op het afstapje). Lichtjes bibberend, want nog steeds ietwat ziek scharrel ik kalmpjes op huis aan. En passant krijg ik nog een klein hoestbuitje, maar dat boeit me niet.

Droog of kriebel, lekker belangrijk…

Man, ik heb met mijn gezellige schrijfbabbels gewoon een lokale ondernemer blij gemaakt… zeg nou zelf, dat is toch fucking goud!