Tuurlijk, a dirty mind is a joy forever, maar soms vergaat me die joy…
Zondag na Koningsdag breng ik rustig scrollend op de socials mijn dag wat op gang en beland op de fanpage van een eredivisievoetballer die ik volg. Een versgeposte foto waarop onze favo linksback in clubtenue door de catacomben van het thuisstadion wandelt, richting warming up. Vermoed ik althans, want de wedstrijd is intussen net begonnen en hij staat in de basis. Leuk dat zijn Instafans als opwarmertje alvast een mooi, stoer kiekje krijgen. Echt goed gelukt, deze ga ik maar es laten uitvergroten en in posterformaat ophangen aan de muur van m’n huissie, denk ik.
Oh shit, nee, dat gaat ‘m niet worden. Want nu ik wat beter kijk en afzak naar de lagere regionen van ’s mans welgevormde lichaam zie ik dat de fanpagebeheerder in al zijn (of haar) enthousiasme een kleinigheidje over het hoofd heeft gezien. Hoewel, kleinigheidje…mijn hemel ! Oké, een voetballer is ook maar een man en die ‘Oops, there it is’ – momenten heb je niet altijd in de hand. Maar dit kan je toch niet plaatsen, joh. Ja jongens, ik zal wel weer een viezerik zijn, maar ik kan nu nergens anders meer naar kijken en aan denken. Zelfs niet als ik wegscroll. Wat een lullige foto…
Dus ik zit tot over mijn oren in de plaatsvervangende schaamte. Gloeiende wangen, rooie oortjes. Die arme schat. Gelukkig staat ie op het veld, hard aan het werk, dus hij krijgt het niet mee. Nog niet. Ach, de fanpagebaas zal vast gealarmeerd zijn en snel die goedbedoelde foto verwijderen, niemand wil tenslotte z’n eigen held voor lul zetten, toch?
Helaas, na dik zestig minuten wordt de bikkel in kwestie gewisseld en prijkt die pic van ‘m nog steeds op Insta. Ik hou mijn hart vast, als hij nu maar niet z’n socials gaat checken. Inmiddels voel ik me verdomd schuldig: Waarom heb ík niet aan de bel getrokken? Nu is het te laat. Sorry…
Na de gewonnen wedstrijd toch es even gluren op de Insta van de geslachtofferde topper zelf, kijken wat hij er over te zeggen heeft. Verdomd weinig, zo te zien. Verstandige jongen. Oh wacht, hij heeft wel een nieuwe reel gepost, altijd leuk…
Nee. Echt waar. Diezelfde foto! Ik inspecteer ‘m extra goed voor de zekerheid en ja, hij staat, nog steeds, in volle glorie, als een ongevraagde kerstboom op facebook. Ik voel m’n wangen tot ongekende hitte gloeien, begin nerveus te giechelen en kwak de telefoon van me af. Frisse lucht heb ik nodig, een stevige wandeling. Jongens, ik trek dit niet en dat ligt waarschijnlijk aan mij.
Ik maak het allemaal veel te groot…